İstanbul Denetimli Serbestlik Memurlarına Yönelik Geliştirilen Eğitim Programının Etki Değerlendirmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, madde kullanan yükümlülerle çalışan denetimli serbestlik memurlarına yönelik geliştirilen iki günlük eğitimin etkisini niteliksel ve niceliksel verilerle ortaya koymaktır. Araştırma verileri, İstanbul Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğü’nde çalışmakta olan 117 uzman ve memurdan HaziranEylül 2015 arasında aşamalı olarak toplanmıştır. Araştırmanın ihtiyaç belirleme aşamasında, 28 memur 8-10 kişilik gruplara ayrılarak eşzamanlı 1.5 saatlik odak grup toplantılarına katılmıştır. Odak grup toplantılarında, memurlara iş deneyimleri, yükümlülerle ilişkileri ve onlara yönelik tutumları ile eğitim almak istedikleri konularla ilgili sorular yöneltilmiştir. Araştırmanın ikinci aşamasında, suç sosyolojisi, madde bağımlılığı, yükümlülerle iletişim ve motivasyonel görüşme becerileri konularında iki gün süren bir eğitim programı uygulanmış ve eğitim öncesinde ve bir ay sonrasında katılımcılara anket uygulanmıştır. Katılımcılar, yükümlülere karşı tutum (ATI; Melvin, Grambling, & Gardner, 1985), işbirliği (WAI; Horvath & Greenberg, 1989), genel sağlık (Goldberg & Williams, 1988), tükenmişlik sendromu (Maslach & Jackson, 1981), iş doyumu (Spector, 1994) ve örgütsel güven (Cummings & Bromiley, 1995) konularında ölçekler içeren bir anket doldurmuştur. Araştırma niteliksel sonuçlarına göre eğitimin uygulanabilirliği, kabul edilebilirliği ve eğitimden memnuniyet anketlerinde katılımcılar olumlu geribildirim vermiştir. Nicel bulgular T-test analizi kullanılarak incelendiğinde ise eğitime katılan memurların istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az tükenmişlik sendromu gösterdiği ve çalıştıkları kuruma duydukları güvenin arttığı bulunmuştur. Buna karşın, madde kullanan yükümlülere yönelik tutumların değişmediği görülmüştür (p > .05). Araştırma projesinin bulguları, denetimli serbestlik çalışanlarına yönelik daha kapsamlı bir müdahale programının geliştirilmesine ışık tutmaktadır.