Yargıtay hukuk genel kurulu’nun 03.10.2001 tarihli ve E. 6-653 – K. 672 sayılı kararı’nın alt kira sözleşmesi bağlamında düşündürdükleri

Abstract

...

Asıl kira sözleşmesi ile alt kira sözleşmesi arasındaki ilintinin tespiti, özellikle asıl kira sözleşmesinin bir şekilde sona ermesi halinde bunun alt kira sözleşmesinin akıbetini nasıl etkileyeceği, alt kiracının ilgili durumda kim/kimlere nasıl talepler ileri sürebileceği, alt kira sözleşmesi bağlamındaki önemli ve aydınlatılması gerekli sorunlardır. Kanunda bu konuda doğrudan bir yönlendirme bulunmamaktadır. Yine istisnai bir olasılık olarak asıl kiraya veren veasıl kiracının (alt kiraya verenin) bir araya gelerek, alt kiracıyı zarara uğratmak için asıl kira sözleşmesini sona erdirmeleri durumunda nasıl bir düşünce geliştirilmek, kiracıya ne gibi talep imkânları tanımak gerekir, bu da önemli bir noktadır. İşbu çalışmamız kapsamında, bu sorunları ele alan Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun ilgili kararının da ışığında, konu özel olarak değerlendirmeye alınacak ve derinlemesine bir incelemeye tabi tutulacaktır.

With relation to sub-lease contracts, the determination of the very legal relation between a lease contract and a sub-lease contract, especially the questions to be answered in case where the lease contract ends what shall happen to the sub-lease contract, and accordingly what shall be the legal claims of the sub-lessee in such a situation, are of great importance. The related legal provisions of the Turkish Code of Obligations (TCO) neither explicitly enlighten the said relation nor provide answers to these questions. On the other hand, the exceptional case in which the lessor and lessee come together to terminate the lease contract with their joint will, just for the sake to harm the sub-lessee is another important topic to deal with, at that regard. In lightof the mentioned decision of the Turkish Court of Cassation, this paper aims to examine in depth these topics, with some critical regards to the legal doctrine and jurisprudence.