Nöroetik açısından insan-makine arayüzleri

Abstract

Donna Haraway (2006), Siborg Manifestosu’nun girişinde “bir siborg, bir sibernetik organizma, makine ile organizmanın oluşturduğu bir melez, kurgusal bir yaratık olmanın yanı sıra toplumsal gerçekliğe ait bir yaratıktır” (s. 2) dedikten hemen sonra, sadece bilim-kurgu romanlarının değil modern tıbbın da siborglarla dolu olduğunu belirtir. Haraway’in siborgları toplumsal gerçekliğe içkin sayan düşüncesine dayanak oluşturan saptamasının, manifestosunu kaleme aldığı 80’li yıllarda henüz emekleme çağında bir teknoloji olan insan-makine arayüzlerinin (İMA) tıbbi kullanımına atıf yaptığı muhakkak. Ancak, Haraway’in bu satırlarının hemen biraz sonrasında “hepimiz siborguz” (s. 4) derken kastettiğinin, İMA teknolojisinin yaygınlaşarak gündelik hayatın hemen her alanına nüfuz edeceği bir toplumsallık olmadığı da muhakkak.