Prototyping as a Tool and a Process in Architectural Education

Abstract

Bir kavram ve uygulama olarak mimarlık için prototipleme, diğer alanlarda olduğu gibi somut bir çalışma modeli oluşturmanın ötesindedir. İnşa ederken tasarımın devam ettiği ve aynı anda deneyimlemenin sağlanabildiği bütünsel, öğretici bir süreci kapsar. Ayrıca prototipleme, teori ve pratik arasında gidip gelen mimarlığın alanını anlamaya yardımcı olan bir eyleme dönüşebilir. Bu tez çalışmasının amacı, prototipleme kavramının mimarlık eğitimi başta olmak üzere mimari çalışmalara dahil edilmesinin faydalarını belirlemektir. Zaman içinde, ustadan çırağa aktarılan mimarlık bilgisi bugün genellikle sanat ve mühendisliğin iç içe olduğu okullarda öğretilen formal bir sisteme dönüşmüştür. Bu duruma karşılık, eğitim sürecinde mimarlık ürünü praksisini, sadece kağıt üzerinde bir tasarım olarak var etmemek, inşa süreçlerini ve sonrasını da tahayyül etmek, tasarımcı ve öğrencisinin farklı alan potansiyelleri ile yüzleşmesini ve çözüm üretebilmesini sağlar. İnşa etmeyi mimarlık eğitim sürecine dahil etmiş programlar bu anlamda kritik örneklerdir. Bu tezde inşa pratiği prototip üretimi üzerinden okunacak ve çeşitli Tasarla-İnşa et Programları hakkında bilgiler kullanılarak değerlendirme yapılacaktır. Ek olarak, 21. yüzyılda değişen mimar ve mimarlık pratiğine bir cevap olarak, tasarım, inşa ve sonrası bir süreç olarak değerlendirilecek, inşa ederek öğrenmeyi önemseyen; AA Hooke Park, ITKE University of Stuttgart, Rural Studio, Ciudad Abierta/Open City, MEF FADA DBS/AAP olmak üzere farklı beş coğrafyadan beş programın prototiplemeye yaklaşımları, öğrenme süreçleri, katılımcıları ve kullandıkları araçlar incelenecektir.

Prototyping for architecture, as a concept and practice, exceeds generating a tangible working-model as in other fields. It encompasses a holistic, instructive process in which design continues while building and by which simultaneous experience can be achieved. Also, prototyping can become an action that helps to understand the fluctuating field of architecture between theory and practice. The goal of this thesis work is to identify the benefits of incorporating the concept of prototyping to architectural studies, mainly architectural education. Over time, the architectural knowledge transferred from its master to its apprentice has turned into a formal system given in its schools at the intersection of art and engineering. In contrast to this situation, in the educational process, not only creating the architectural product praxis as a design on paper but also imagining the construction processes and after, enables the designer and the student to face different field potentials and produce solutions. Programs that include building in their education curricula are critical examples in this regard. In this thesis, the construction practice will be read through prototype production and the assessment will be done utilizing information on various Design-Build Programs. In addition, design-construction-post will be evaluated as a process in a response to the changing architect subject and architectural practice in the 21st century. Five programs from five different geographies, namely AA Hooke Park, ITKE University of Stuttgart, Rural Studio, Ciudad Abierta/Open City, and MEF FADA DBS/AAP, which care about learning by building; prototyping approaches, learning processes, participants, and tools they use will be examined.