Sert Güç Ağırlıklı Dış Politikası Çerçevesinde Türkiye'nin Silahlı İnsansız Hava Araçları

Abstract

Bu tez çalışmasında Türkiye'nin güvenlik sorunlarına yönelik mücadelesi için dışa bağımlılıktan kurtularak yerli bir sistemin kurulmasının ana öğelerinden biri olan silahlı insansız hava araçları kapasitesi incelenmiştir. Bu çalışma giderek sert-güce yönelen Türk dış politikasının seyri çerçevesinde ele alınmıştır. Türkiye'nin dış politika ve savunma sanayiindeki dönüşümünü ele alan bu tez çalışmasında cevaplanmak istenen araştırma sorusu "Türk Dış Politikasının askerileşmesi çerçevesinde Savunma Sanayii'nde özellikle öne çıkan İnsansız Hava Aracı kapasitesi nedir? Nasıl ilerlemiştir?'' sorusudur. Bu soruya cevap aranırken kullanılan araştırma yöntemi ise betimleyici vaka analizi olmuştur. Bu yöntem ilk defa ortaya çıkan gelişmeleri betimlemek ve incelemek amacıyla seçilmiştir. Sonraki çalışmalara kaynak ve arşiv oluşturmak üzere teori geliştirmekten ziyade detaylı incelmek ve tasvir etmek amacı güdülmüştür. Bu, Türkiye'nin dış politikasının askerileşmesine etki eden belli başlı faktörler ışığında gerçekleştirilmiştir. Milli İHA envanterinde bulunan sistemler ve bu sistemlerin geliştiricilerinin süreç içerisindeki çalışmaları açıklanmıştır. Sınırlama bakımından tarihsel olarak İHA çalışmalarının başladığı 19. Yüzyılın ortalarından günümüze kadarki süreç baz alınmış ve en temel geliştirmelerden küresel çapta 'oyun değiştirici' olarak tabir edilen İHA sistemlerinin kabiliyetleri de ortaya konulmuştur ve bunlar literatür taraması yapılarak açıklanmıştır. Türkiye'nin hem askeri envanterine ciddi bir güç hem de ihracat rakamlarına yüksek bir etki yapan S/İHA sistemlerinin yurtdışındaki medya organlarına da nasıl yansıdığı ifade edilmeye çalışılmıştır. Araştırma sürecinde ilgili belge, mevzuat, raporlar, veri toplama, haber incelemesi literatür taramasının odağını oluşturmuştur. Tez içerisinde bulunan görüş ve önerilerin tamamı, yaptığım araştırmalar sonucu şekillendirdiğim kişisel fikirlerimdir ve herhangi bir kişi veya kurumun görüşünü yansıtmamaktadır.

This thesis examines the capacity of Turkish armed unmanned aerial vehicles. To salvage foreign dependency on weapons procurement, Turkey has aimed to develop its own domestic weapons production capacity long before the Justice and Development party government. The evolution of national weapons production capacity of Turkey is examined and documented within the framework of its recent Turkish foreign policy as of 2010 to 2023. 'Dronization' of Turkish foreign policy has followed the militarization in recent years. Accordingly, the research question aimed to be answered is "What is the Unmanned Aerial Vehicle capacity that stands out in the militarization of Turkish Foreign Policy? How has it progressed?" The research method used to answer this question was descriptive case analysis. This method was chosen in order to describe and examine the developments that emerged for the first time in Turkey. Therefore, this thesis aims at examining and describing rather than theorization, and works towards creating sources and a pathway for subsequent studies. Turkish drone capacity is studied in the light of the factors giving way to the recent militarization of Turkey's foreign policy. The systems included in the Turkish national combat drones inventory and the work of their developers are explained. This study also illustrates how unmanned combat systems, which have a significant impact on the Turkish military inventory and export figures, are discussed in foreign media. The literature review undertaken focuses on relevant official documents, legislation, open source reports, and news analysis. All of the opinions and suggestions in the thesis are my personal ideas that I have shaped as a result of the research I have conducted, and they do not reflect the opinion of any person or institution.