Ayrımcılık yasağı kapsamında engellilik ve engelli hakları

Abstract

Engellilik, toplumlar tarihinin başlangıcından itibaren varlığını sürdüren birolgudur. Tarih boyunca çağın egemen olan bakış açısına göre çeşitli değerlendirilmeler yapılmıştır. Nihayetinde engellilerin, temel insan haklarına dahi erişebilmesinin önündeki temel bariyer ayrımcılık olgusu olmuştur. Toplumlar tarihinde yaşanan büyük ıstırapların temel kaynağına bakıldığında, bir yerlerde ayrımcılık olgusuyla rastlaşmak mümkündür. Temel insan hakları metinlerinin pek çoğunda farklı düzlemlerde ayrımcılık yasaklanmıştır. Bu bağlamdaki metinler, engellilik temelindeki ayrımcılıktan doğan hak ihlallerini frenleme açısından oldukça önemlidir. Esasen insan hakları metinlerinin temel amacı genel olarak insanların haklarını korumaktır. Bu bağlamda engelliler özelinde bağımsız düzenlemelere gereksinim duyulmayacağı düşünülebilir. Lakin uygulamada çeşitli güvencelerin alınması bir gereklilik olarak gözükmektedir.

Disability is a phenomenon that has existed since the beginning of the history of societies. Throughout history, various evaluations have been made according to the prevailing point of view of the age. Ultimately, the main barrier preventing people with disabilities from accessing even basic human rights has been the phenomenon of discrimination. When we look at the main source of the great sufferings experienced in the history of societies, it is possible to come across the phenomenon of discrimination somewhere. Many of the basic human rights texts prohibit discrimination on different levels. The texts in this context are very important in terms of curbing rights violations arising from discrimination on the basis of disability. In fact, the main purpose of human rights texts is to protect the rights of people in general. In this context, it can be thought that there will be no need for independent regulations for the disabled. However, in practice, it seems to be a necessity to obtain various assurances.