Avrupa Birliği’nin göç politikaları ve Türkiye’ye yansımaları

Abstract

Immigration, which is called as the human dimension of globalization, has a large impact on the culture, economy and politics of the states. With globalization, the wave of migration throughout the world has intensified; the number of legal and illegal immigration and seeking refugees has reached large points as well as has come to include more countries. One of most important of the problems that has faced by European Union, which started in order to achieve a common economic policy after the Second World War and began gradually moving towards a political formation, is immigration toward Union’s territories from outside. Turkey, which is regarded as a country that stands at the intersection of migration in both historical as well as geographical location, could not build a comprehensive immigration policy until the 2000s. In this study, the progress of the European Union and Turkey’s immigration policies will be discussed in the light of the historical background. Nevertheless, the underlying causes of the conditions behind Turkey’s failure to prepare a national migration strategy that can generate the required policies by examining the longterm development will be discussed, despite the EU’s impact on Turkey’s full membership process.

Küreselleşmenin insani boyutu olarak adlandırılan göçün devletlerin kültür, ekonomi ve siyasetlerinin üzerinde geniş etkileri bulunmaktadır. Küreselleşme ile beraber dünyadaki göç hareketleri yoğunlaşmış, hem yasal göç hem yasadışı göç hem de iltica hareketlerinin sayısı büyük rakamlara ulaşıp daha çok ülkeyi kapsar duruma gelmiştir. İkinci Dünya Savaşı’nın ardından, ortak ekonomik politikalar gerçekleştirmek amacıyla başlayıp gittikçe siyasi bir oluşuma doğru hareket etmekte olan Avrupa Birliği’nin yüz yüze kaldığı en önemli sorunlardan bir tanesi de Birlik topraklarına dışarıdan yönelen göçtür. Gerek tarihi gerekse coğrafi konumu itibarı ile bir göç kavşağında yer alan bir ülke olarak görülen Türkiye ise 2000’li yıllara kadar kapsamlı bir göç politikası oluşturamamıştır. Bu çalışmada Avrupa Birliği’nin ve Türkiye’nin göç politikalarında kat ettikleri yol tarihsel arka plan ışığında ele alınacaktır. Bununla beraber, AB’ye tam üyelik sürecinin etkisine rağmen, Türkiye’nin de uzun vadeli gelişmeleri inceleyerek gerekli politikaları oluşturabilecek bir ulusal göç stratejisi hazırlayamaması sorununa değinilip, söz konusu durumun altında yatan sebepler anlaşılmaya çalışılacaktır.