Dönme cezası (TBK m. 179 f.3) ve cayma parası (TBK m. 178) kavramları arasında kısa bir karşılaştırma

Abstract

Türk Hukukunda taraflar arasında meydana getirilen bir sözleşme ilişkisinin sonradan tek taraflı olarak sona erdirilmesi kural olarak mümkün değildir. Bununla birlikte gerek kanun gerekse de taraf iradeleri istisnai olarak aksine yol verebilir, yani taraflara sözleşme ilişkisinden sıyrılabilme imkânı tanıyabilir. Bir yanda ceza koşulunun bir türü olarak sınıflandırılan dönme cezası, diğer yanda bağlanma parasıyla birlikte ele alınan cayma parası da işbu amaca hizmet eden ve birbirleriyle büyük oranda benzer özellik gösteren iki ayrı hukuki kurumdur. Çalışmamızın amacı bu iki kurumun karşılaştırılması, özellikle benzer ve farklı özelliklerinin ortaya koyulmasıdır.

Under Turkish Law, as a general rule, a contractual relationship cannot be unilaterally resolved, after it is established. However, both the law and the will of the parties can create exceptions to this rule, so that the parties can freely “get out” of the relationship. On one hand the resolution penalty (Art. 179 para. 3 TCO) which is classified as a type of contractual penalty and on the other the forfeit money (Art. 178 TCO) which is treated together with the earnest money, are two different legal instruments that follow the said aim with mostly similar characteristics. The present article aims to compare these two instruments, especially evaluating their similarities and differences.